1. Rozwiąż w Maximie (i sprawdź "ręcznie"!) parę równanek - liniowych (np. 2*x=7-3*x - uwaga: Maxima każe pisać znak każdego mnożenia!) i
kwadratowych (Sprawdź, jak radzi sobie z przypadkami delt dodatnich, zerowych i ujemnych - uwaga: to, co pisze w ostatnim wypadku (z takim dziwnym
"%i"), ma sens! - matematycy piszą po prostu i - od "imaginary unit", a jest to obiekt mający tę własność, że... - no? :> Podp.: rozwiąż
równanie typu x^2=-1 i/albo poszukaj w Sieci lub gdzieś indziej.) oraz układów równań.
2. Porysuj wykresy funkcji (uwaga: Maxima nie pozwala pisać "y=" - po prostu sam wzór funkcji należy) - liniowych, kwadratowych, trygonometrycznych, innych, ale spróbuj najpierw pomyśleć, co o nich wiesz (dziedzina, parzystość, ...), np. sin(x^2), cos(sin(x)), x^3, (x-10)^2, abs(1-2/(1-x)) (abs to "absolute value", czyli...?) - umiesz dopasować parametry obrazka, tak żeby widać było strategiczne szczegóły? :> A przy funkcji x+1/(x-2010)? (Gdzie dzieje się coś istotnego?!)
3. Wypróbuj to samo w wolframalpha.com. Wskazówki:
- aby rozwiązać jakieś równanie, wpisz po prostu wyrażenie, np. 5x-7 i sprawdź, co pokaże (podp.: Co (w języku matematycznym!) znaczy "root"?),
- aby zmienić współrzędne okna wykresu, można nań kliknąć i wpisać podobną rzecz samodzielnie.
4. Zobacz, jak fajnie i Maxima, i Wolfram radzą sobie z ułamkami - wpisz np. 5/6+1/9 - super, nie? :> (Aby w Maximie oglądać przybliżenia wyników (co czasem jest przydatne, zwłaszcza inżynierom), pobaw się menu "Numeryczne").